زندگی

نه دیگه کسی هست برای درد دل نه دیگه حرفی هست برای گریه کردن مردگانیم در نقش زندگان البته با یه بازی افتضاح زندگی...

امروز رفتم شهر مزبور تا شب گشت و گذار کردم جاهای که قبلاً رفته بودم اما طرف رو ندیدیم هیچ چیز آشنایی غیر از تندیس های مشاهیر نبود تاریک که شد استارت زدم و حرکت کردم به سوی خانه تا زمانی دیگر برای پرسه زدن در کوی دلبر

زندگی...

کاش بهار دختر من و تو بود کاش مادرش تو بودی چقدر ناز کردن و قهر و آشتی اش به تو رفته نه مادر خودش

اون که ندیده تو رو هزار کیلومتر فاصله رو چجوری حس کرده یا شایدم اینار من در خیالم اینجور مبینیم و واقعی نیست

توهم و خیال بوی ذلف تو هست که هنوز تو ناخود آگاه مغزم جا مونده و زمانی که آسوده میشم با دختر کوچولوم یاد قول و قرار های بین خودمون میوفتم که بر باد رفت برای دخترمون

«م»

زندگی...